De praatstok

Wist je dat je elk trimester in Iona Magazine in de rubriek 'De praatstok' kennis maakt met onze medewerkers? In ons zomernummer belandde de praatstok in de handen van Annelies, Hermien en Els. Interviewster Petra zocht met de drie sprekers een hellend vlak op Iona en noteerde een en ander over zonsondergang, ochtenddauw en reeën, over flexibiliteit en afwisseling, over bakkerij, preventie en directie en over vuurpijlen, toverstokjes en chocoladewafels. Ga even zitten en lees!

Sinds wanneer werk je bij Iona en was dit een bewuste keuze?

Hermien: Ik werk sinds 2023 op Iona en dat was een heel bewuste keuze. Ik deed op mijn vorige job enkel bureauwerk en dat stak mij serieus tegen. Bij Iona werd de keuze gemaakt om een zorgcoach zowel tijd voor administratie te geven als in de leefgroep te laten werken en ik ben daarop gesprongen.

Els: Sinds 2003. Ik heb toen twee jaar met vervangingscontracten gewerkt. In 2007 ben ik teruggekomen. Het was een bewuste keuze om terug te komen. Door de omgeving bijvoorbeeld voelde het aan alsof ik hier niet was weggeweest.

Annelies: Ik werk hier sinds 2013 en dat was een bewuste keuze. Ik kon, na mijn stage, beginnen werken in woonzorg-centrum De Sterrewijzer. Ik had het idee dat ik iets uitdagender nodig had dan een woonzorgcentrum. Bij Iona was er een vacature 50% voor ergo en daar ben ik op gesprongen en blijven plakken. 

Wat vind je het leukste aan je job?

Hermien: Waar ik voor gesolliciteerd heb: in de leefgroep kunnen werken in combinatie met administratie. Ik vind het belangrijk om als zorgcoach mee in de groep te staan om van onderuit te kunnen werken, te kunnen ervaren, … 

Annelies: De collega’s, flexibiliteit, het mee mogen nadenken over het grote geheel.

Els: Zelfstandig mogen zijn. Je krijgt het vertrouwen. Je kan je job doen zonder dat er iemand op staat te kijken. Flexibiliteit vind ik ook wel belangrijk. Mee mogen werken aan andere projecten, ...

Welke andere job zou je graag willen doen binnen Iona?

Hermien: Ik zou wel graag in de keuken of in de bakkerij staan. Dat lijkt mij een job die veel voldoening geeft. Ik ben mee gaan koken met de scouts tijdens kampen. Het geeft veel voldoening als de maaltijd op tafel staat. Dat lijkt mij wel heel fijn.

Els: Misschien ook in de keuken staan of preventieadviseur zijn. Ik denk dat het interessant is om al die dingen uit te zoeken en toe te passen op Iona. In de keuken zou ik ook nog wel willen werken maar dan in een ander concept. Ik zou het vernieuwen.

Annelies: Er zijn twee dingen die ik graag zou willen doen. Ik zou graag een paar weken de functie van Jan willen doen en wat knopen doorhakken. Het andere is een compleet nieuwe job nl. Iona mee op de kaart zetten. Ik ben eens een presentatie gaan geven bij een sponsor en een school. Ik zou meer connectie willen zoeken met de buitenwereld en die connectie groter willen maken dan die nu is. Ik zou ook graag evenementen organiseren of helpen aan de nieuwbouw en het inrichten van de groepen.

Wat is jouw favoriete jaarfeest of plekje bij Iona?

Hermien: Op een heldere dag de zon zien ondergaan achter de aanleun-woningen. (zie foto rechts!)

Els: Als je met de nacht werkt, zit je in het Botvidgebouw. Het is nu al vroeg licht en als je op het verdiep staat of door het raam kijkt in het nachtwachtlokaal, dan kan je over het veld kijken. Het veld zien, de zon die opkomt, de dauw en nevel over dat veld, reeën die in het veld staan. Die reeën komen naar voor tot aan dat beekje om gras te eten. Dat is echt heel mooi. Een andere mooie plaats vind ik bij de hut: dat is een plek die veel rust geeft.

Annelies: Het oogstfeest omwille van de sfeer dat het tuinteam die dag brengt en de activiteiten. Onze gasten kijken daar het hardst naar uit. Ik heb ooit eens met Frank vuurpijlen mogen afschieten toen dat nog mocht. Dat zal ik nooit vergeten: wij beiden met een helm op.

* Deze vragen wilden de vorige Praatstokcollega’s jullie stellen *

Gert aan Els: “Els, had je een toverstokje, wat zou je meteen verbeteren op Iona?”
Els: “Ik zou alles toegankelijker maken voor bewoners en opvoeders en zorgen dat iedereen de juiste zorg krijgt. Ik zou de infrastructuur aan-pakken. Het is allemaal wel gezellig en mooi, maar niet altijd ergonomisch. De douches zijn niet aangepast. In het VZA zijn er veel trappen, weinig kamers beneden, geen lift, ... Ik zou de personeelsmiddelen verhogen en juister inzetten. Over het algemeen zijn er te weinig middelen in de sector. Er zouden minder mensen uitvallen en met plezier komen werken als er meer middelen zouden zijn. Mensen zouden minder druk ervaren. Ik zou een nieuw gebouw toveren: al ingericht en al.”

Linus aan Annelies: “Annelies, stel dat je dezelfde voorwaarden krijgt, zou je dan op de werkvloer werken of als midden-kader. En waarom?”
Annelies: “Ik zou nog steeds voor het middenkader kiezen: dat is een uitdaging voor mij en afwisselend. Ik vind het fijn om mee te mogen nadenken, te plannen, denken hoe dingen anders en beter kunnen, … In het begin in functie als teamcoach heb ik het moeilijk gehad dat je niet alles kan delen met je team. Voor ik teamcoach werd, vond ik het leuk om vlinder te zijn. Ik heb afwisseling nodig. Ik heb respect voor iedereen die dag in dag uit hetzelfde doet en voor mensen die uitblinken in 1 talent.

Inne aan Hermien: “Hermien, stel dat we een grote snoepautomaat krijgen, wat moet daar dan zeker inzitten?”
Hermien: “Chocoladewafels, zure snoepjes, Bicky chips.”

* De vraag van de dag * 

• “Van welke documentaire was je onder de indruk?”: Els: “Niet één in het bijzonder. Op National Geographic komen er heel afwisselende documentaires. De natuur kan aan de ene kant zo mooi en aan de andere kant zo wreed zijn. Het onderzoek naar een vliegtuigramp kan ook wel eens interessant zijn om te bekijken.”
• “Heb je wel eens een wereld-wonder gezien?”: Annelies: “De geboorte van mijn kind en het besef hoe sterk je oerinstinct is als mama. Dat is er ineens en dat kan je niet meer terug afzetten.”
• “Voor welk tv-programma zou je jezelf opgeven?”: Hermien: “Vroeger als kind keek ik naar een programma zoals ‘De Mol’. De deelnemers moesten opdracht-en doen en muntstukken verzame-len voor de tijgers werden losgelaten. Dat was een pot met munten die in een kooi stond. Doel was om de deelnemers zoveel mogelijk munten te laten verzam-elen vooraleer de hekken neer te laten en de tijgers los te laten. ‘Fort Boyard’”

Je leest dit artikel net als vele andere artikels over onze activiteiten in ons tijdschrift Iona Magazine. Je kan het hier lezen en je er zelfs op abonneren.