Aan de basis van onze zorg ligt het antroposofisch mens- en wereldbeeld, ontwikkeld door Rudolf Steiner (1861 – 1925). In de antroposofie wordt de zorg voor kinderen met een verstandelijke beperking ‘heilpedagogie’ genoemd. ‘Sociaaltherapie’ is de zorg voor volwassenen met een verstandelijke beperking. 

De antroposofie is een innerlijke vormingsweg die toelaat om tot bewustwording te komen van ons menszijn – in vrijheid en vanuit eigen verantwoordelijkheid. Ze nodigt ook uit om, met de beide voeten op de grond, vorm te geven aan een spirituele levenshouding. Naast de zintuiglijk waarneembare werkelijkheid wordt ook uitgegaan van een niet-materiële geestelijke werkelijkheid. 

Het antroposofische mens- en wereldbeeld straalt door in hoe we op Iona zorgen, wonen, werken, ontspannen, ontmoeten en vieren. We gaan samen op pad met datgene wat ons − met en voorbij onze beperkingen − mens maakt, in de volle betekenis van het woord. 

Mensen met een bijzondere levensopdracht

Als zorggemeenschap staan we niet alleen in voor het lichamelijk en geestelijk welzijn van onze cliënten. We zijn ook voortdurend gericht op het vinden en ondersteunen van de unieke groeimogelijkheden in ieder individu. We gaan ervan uit dat ieder mens met een bijzondere opdracht geboren wordt en dat iedere dag in het leven van een individu zinvol is in zijn totale ontwikkeling. Centraal in onze zorg staat de wezenlijke ontmoeting van mens tot mens en het samen groeien, ieder met zijn eigenheid en mogelijkheden.

Enkele basisgedachten in de heilpedagogie en sociaaltherapie: 

• Ieder mens is gelijkwaardig en verdient gelijkwaardig respect en een volwaardig menselijk leven, geïntegreerd in de gemeenschap.
• Ieder mens is in ontwikkeling.
• Bij mensen met een ontwikkelingsstoornis bepaalt de eigen draagkracht de behoefte aan hulp en ondersteuning. De aangeboden zorg is vraaggestuurd en op maat van het individu. 
• Het herkennen, ontmoeten en helpen ontwikkelen van de individualiteit van de persoon met een ontwikkelingsstoornis, gebeurt met de grootst mogelijk aandacht en toewijding.
• De focus ligt niet op de mens met een beperking of ziektebeeld, maar op de mens met mogelijkheden. Mogelijkheden die misschien nog niet altijd zichtbaar zijn, maar die wel aanwezig zijn en tot expressie en ontwikkeling willen komen.